-
1 dyscyplina
сущ.• дисциплина• дисциплинированность* * *1) (sportu) вид (спорта)2) (naukowa) дисциплина (научная)3) (rygor) дисципли на (порядок)* * *dyscyplin|a♀ 1. дисциплина;łamać \dyscyplinaę нарушать дисциплину;
2. дисциплина; отрасль науки;\dyscyplinaу naukowe научные дисциплины; \dyscyplinaу sportowe виды спорта;
3. уст. плётка+1. karność, rygor 2. dział, gałąź, dziedzina
* * *ж1) дисципли́наłamać dyscyplinę — наруша́ть дисципли́ну
2) дисципли́на; о́трасль нау́киdyscypliny naukowe — нау́чные дисципли́ны
dyscypliny sportowe — ви́ды спо́рта
3) уст. плёткаSyn: -
2 dyscyplin|a
f 1. sgt (rygor) discipline- ślepa dyscyplina blind a. indiscriminate discipline- dyscyplina szkolna/wojskowa school/military discipline- dyscyplina pracy work discipline- dyscyplina myślowa mental discipline- autorowi brakuje dyscypliny myślowej i językowej the author lacks (both) mental and linguistic discipline- dyscyplina wewnętrzna self-discipline- utrzymywać/łamać dyscyplinę to maintain/flout discipline- zaprowadzić/przywrócić dyscyplinę to impose/restore discipline- nowy szef zaprowadził w biurze żelazną dyscyplinę the new boss established iron a. rigorous discipline in the office- przestrzegać dyscypliny to observe discipline- w szkole panowała wzorowa dyscyplina the school boasted excellent discipline- głosować zgodnie z dyscypliną partyjną to vote according to the party line- dyscyplina budżetowa Ekon., Fin. budgetary a. fiscal discipline2. (dziedzina nauki, wiedzy) discipline, branch 3. Sport sport- dyscyplina sportu a sport, a sports discipline- jaką dyscyplinę sportu uprawiasz? what sport are you into pot., what sport do you practice?- pięciobój jest już dyscypliną olimpijską the pentathlon is now an Olympic sport a. event4. przest. (bat) whipThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dyscyplin|a
-
3 sport
sport(s) (pl)sporty wodne/zimowe — aquatic/winter sports
uprawiać sport — to practice (BRIT) lub practise (US) sports
dla sportu — (przen) for sport
* * *misport, sports; sport motorowy motorsports; sport narciarski skiing; sport piłkarski soccer, association football; sport spadochronowy parachuting; sport amatorski amateur sport; sport zawodowy l. wyczynowy professional sport; sporty walki combat sports; sporty zręcznościowe skill sports; sport rekreacyjny recreational sport; sporty wodne aquatic l. water sports; sporty zimowe/letnie winter/summer sports; sporty terenowe field sports; sport kontaktowy contact sport; sport widowiskowy spectator sport; dyscyplina sportu (a) sport, sports discipline; sporty ekstremalne extreme sports; sport strzelecki shooting; sport urazowy high-injury sport; uprawiać sport practice sports; królowa sportu track and field; Br. athletics; robić coś dla sportu przen. do sth for fun; dzień sportu szkoln. field l. sports day; ośrodek sportów zimowych winter sports resort.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sport
-
4 windsurfing
/wint'serfiŋg/ m sgt (G windsurfingu) 1. (rekreacja) windsurfing, sailboarding- deska do windsurfingu a windsurfer, a sailboard- uprawiać windsurfing to windsurf2. Sport (dyscyplina sportu) windsurfing- mistrzostwa świata w windsurfingu world windsurfing championship* * ** * *misport windsurfing, sailboarding.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > windsurfing
-
5 konkurencja
сущ.• конкуренция• конкурс• соревнование• состязание* * *1) (dyscyplina sportu) вид (спорта)2) konkurencja (zawody) соревнование3) przest. konkurencja (konkury) сватовство, ухаживание4) konkurencja (rywalizacja) конкуренция* * *konkurencj|a♀ 1. конкуренция;2. соревнования по определённому виду спорта;\konkurencjae narciarskie лыжные соревнования
* * *ж1) конкуре́нция2) соревнова́ния по определённому ви́ду спо́ртаkonkurencje narciarskie — лы́жные соревнова́ния
-
6 tenis teni·s
-
7 Sportart
Sportart fdyscyplina f sportowa [o sportu]
См. также в других словарях:
kolarstwo — n III, Ms. kolarstwowie, blm «dyscyplina sportu obejmująca różnego rodzaju wyścigi na rowerach, jazdę akrobatyczną na sali oraz piłkę rowerową; wyczynowe (rzadziej turystyczne) uprawianie jazdy na rowerze» Kolarstwo torowe, szosowe … Słownik języka polskiego
zapaśnictwo — n III, Ms. zapaśnictwowie, blm «dyscyplina sportu obejmująca wszystkie rodzaje walki wręcz; zapasy» … Słownik języka polskiego
kolarstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. kolarstwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} dyscyplina sportu, na którą składają się różne rodzaje wyścigów rowerowych, a także rowerowe popisy akrobatyczne oraz piłka rowerowa; wyczynowa i turystyczna jazda na rowerze … Langenscheidt Polski wyjaśnień
siatkówka — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. siatkówkawce; lm D. siatkówkawek, anat. {{/stl 8}}{{stl 7}} wewnętrzna część gałki ocznej zawierająca receptory wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapalenie siatkówki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szermierka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc szermierkarce, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} sztuka posługiwania się białą bronią, np. szablą, szpadą, floretem; dyscyplina sportu polegająca na walce tą bronią; walka szermiercza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uprawiać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapaśnictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. zapaśnictwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} dyscyplina sportu obejmująca kilka rodzajów walki wręcz, których celem jest powalenie przeciwnika na matę przy użyciu określonych chwytów, a nie przez uderzenia {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sport — m IV, Ms. sportrcie; lm M. y 1. D. u «ćwiczenia i gry służące podnoszeniu i nabywaniu sprawności fizycznej i wyrabianiu pewnych cech charakteru, jak wytrwałość, lojalność, nawyk przestrzegania reguł» Sport automobilowy a. samochodowy. Sport… … Słownik języka polskiego
sport — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sportrcie {{/stl 8}}{{stl 7}} ćwiczenia i gry mające na celu podnoszenie sprawności fizycznej, wykonywane według ustalonych reguł, często we współzawodnictwie, którego celem jest osiągnięcie jak… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wielobój — m I, D. wielobójboju; lm M. wielobójboje, D. wielobójbojów (wielobójboi) sport. «dyscyplina sportowa obejmująca kilka konkurencji wchodzących w skład jakiejś dziedziny sportu (podnoszenia ciężarów, jazdy szybkiej na lodzie, lekkiej atletyki),… … Słownik języka polskiego
filozofia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. filozofiafii {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dyscyplina naukowa zajmująca się rozważaniami na temat istoty i struktury bytu, prawami rozwoju całej rzeczywistości, źródłami,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sportowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, sportowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany ze sportem, odnoszący się do sportu lub sportowca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Klub sportowy. Drużyna, ekipa sportowa. Konkurencja,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień